ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ΟΤΑΝ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΦΟΒΑΤΑΙ ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ

Οι οδηγίες του παιδιάτρου ρητές και κατηγορηματικές: «Bούτα τον στην θάλασσα αμέσως μόλις γεννηθεί. Τα μωρά είναι τόσο εξοικειωμένα με το νερό όσο και τα ψάρια…». Κι όμως. Αν κάποια μωρά είναι γεννημένα «γοργόνες» ή «σαργοί», κάποια άλλα απεχθάνονται το νερό όπως ο διάβολος το λιβάνι.

Σύμφωνα με επιστημονικές μελέτες δεν είναι όλα τα παιδιά «εραστές» της θάλασσας, αλλά ούτε και επιτυγχάνουν τις ίδιες αντιστάσεις στην κλίμακα του φόβου.
Κάθε παιδί είναι μία ξεχωριστή περίπτωση, μία διαφορετική οντότητα της οποίας οφείλουμε να σεβαστούμε τις προτιμήσεις, μας αρέσουν δεν μας αρέσουν. Πολλοί γονείς ωστόσο, ρίχνουν άγκυρα στα προσωπικά τους «θέλω» υποχρεώνοντας άμεσα ή έμμεσα τα παιδιά να αγαπήσουν την θάλασσα, αγνοώντας ενδεχομένως ότι καμιά αγάπη δεν κερδίζεται με το ζόρι ούτε με το στανιό. Μέγα λάθος, αφού οι ειδικοί επισημαίνουν από καιρό σε καιρό πως κανένα «θαυματουργό» θαλασσινό νερό και καμία άσκηση επί θαλάσσης δεν είναι ευεργετικά αν δεν γίνονται με κέφι και όρεξη από το παιδί. Το δικό μου παιδί ανήκει, για την ώρα, στην κατηγορία εκείνων που δεν αγαπούν την θάλασσα. Ούτε την πισίνα. Ούτε τα ψάρια. Ούτε τις γοργόνες. Ούτε τον Nemo.

Αγαπά να αράζει στην ξαπλώστρα, να πίνει παγωμένους χυμούς, να χαζεύει περιοδικά και να επαναλαμβάνει με επιτακτικό ύφος κάθε δύο λεπτά «Αντέα θέλει πίτι!» Τα προσπάθησα όλα, τα διάβασα όλα, τα αγόρασα όλα και τα «είδα όλα» προκειμένου να τον μεταπείσω. Όχι. Αυτό, το τρίτο καλοκαίρι της ζωής του, δεν πρόκειται να μεταμορφωθώ πάλι σε καρχαρία που θα τρέχει απειλητικά ξωπίσω του για τον βουλιάξει στα «άπατα» την στιγμή που εκείνος ουρλιάζει. Ούτε θα προσπαθήσω να εξαγοράσω μία του βουτιά με τόνους πορτοκαλάδας και παγωτένιες υποσχέσεις. Αυτό το καλοκαίρι, θα τον αφήσω να κάτσει ήρεμος στην ξαπλώστρα του, με τους χυμούς του, τα περιοδικά του, την κλισέ έκφραση «Αντέα θέλει πίτι!» και την σύγχρονη αντίληψη παιδοψυχολόγων που θέλει τα παιδιά ελεύθερα. Όσο πιο ελεύθερα γίνεται από τα δικά μας στερεότυπα μακροβούτια.

Δέκα tips θαλάσσιας εξοικείωσης

1. Πριν την εξόρμηση στην θάλασσα καλλιεργείστε του ένα κλίμα χαράς. Μιλήστε του για τα παιχνίδια με νερό και πύργους στην άμμο.

2. Αρχικά, παίξτε μαζί του σε μεγάλη απόσταση από την άκρη της θάλασσας φροντίζοντας να το βρέχετε συχνά με θαλασσινό νερό.

3. Σε καμία περίπτωση μην πιέσετε το παιδί να μπει στην θάλασσα και ποτέ μην επιχειρήσετε να το βουτήξετε με το ζόρι. Μία τέτοια κίνηση μπορεί να το κάνει να αντιπαθήσει την θάλασσα (και εσάς) για πολύ καιρό.

4. Ακόμη κι αν είναι αλήθεια μην δείξετε στο παιδί ότι φοβάστε το νερό. Ο πανικός σας όχι μόνο εκλαμβάνεται από το παιδί αλλά μεταδίδεται σαν… ίωση

5. Μην του δείχνετε ότι θέλετε διακαώς να κολυμπήσει. Κάντε την… αδιάφορη!

6. Αποφύγετε τις θάλασσες με κύμα, παγωμένα νερά και βράχια.

7. Μπείτε αργά στο νερό κρατώντας το παιδί στην αγκαλιά σας, όρθιο ή στο πλάι, μιλώντας του ήρεμα, χαμογελώντας κι έχοντας στραμμένο το πρόσωπό του προς το δικό σας.

8. Τα μπρατσάκια ή το σωσίβιο δεν χρειάζονται πριν εξοικειωθεί το παιδί με τη θάλασσα κι αυτό θα γίνει ευκολότερα αν νιώσει ασφαλές στην αγκαλιά σας.

9. Βυθίστε σιγά σιγά ολόκληρο το κορμάκι του μέσα στο νερό, το οποίο δεν θα πρέπει να ξεπερνά τους ώμους του

10. Μην το κρατάτε στάσιμο, αλλά μετακινήστε το μαλακά μέσα στη θάλασσα και κάντε διάφορα παιχνίδια με τα χέρια και τα πόδια.

11. Αν το παιδί δεν θέλει να μπει με τίποτα στο νερό θα πρέπει να υποχωρήσετε και να αποχωρήσετε από την παραλία αναβάλλοντας την επιχείρηση «μπάνιο» για την επόμενη ημέρα.